سفر

نمیدونم اولین بار کی این حرف رو به زبونش آورد که آدمها رو توی سفر باید شناخت اما اگه شخصیت شناخته ای نباشه و الان زنده باشه به خاطر همین یه جمله قصارش میتونه کلی جایزه ادبی و فرهنگی و هنری داشته باشه. یعنی لیاقتشو داره. 

دوست ایده آل گرایی دارم که همیشه بالاترین هر چیزی رو می خواد از علم و هنر گرفته تا شغل و حتی کل کل سر تیم مورد علاقه. در تازه ترین اقدام دوربین به غایت گرانقیمتی از پایتخت مملکت خرید و با کلی تشکیلات دیگه امر کرد که خدمتشون راهی کوه و جنگل برای ثبت مناظر پاییزی بشیم. البته پاییز در پایین دستها هنوز نمود نداره و برای دیدن پاییز هزار رنگ باید رفت به ارتفاعات. دوست عزیز کلی غرغر کردند که چرا اینجا و اینجا چیزی نداره و من راضی نیستم ازین دوربین که نمیتونه اون چیزی رو که من می خوام برام در بیاره. خلاصه که از بیست کیلومتر مسیر جنگلی و کوهستانی نظرشون به تک درختی با برگهای زرد طلایی جلب شد و دوربین و لنز و کلی تشکیلات دیگه رو علم کرد و افتاد به جون اون تک درخت. بعد از نیم ساعت تلاش طاقت فرسا و کلی شات زدن قرار شد بریم به یه مسیر نزدیک اما توی مسیر قرار گذاشت که یه سفر باید بریم گیلان و لاهیجان و چی بهتر از سفر. منم گفتم هستم. اما یه جای کار ایراد داشت. از کجا باید می فهمیدم این آدم توی سفر ادا اطوار اینطوری نداشته باشه. به اول مسیر که رسیدم خواهش کردم که مسیر خاکی رو بریم و اونم گفت باشه. وسطای مسیر کم کم غرغر ها از مسیر و چاله چوله شروع شد و اواخر مسیر کار داشت به فحش و بد وبیراه می رسید که خوشبختانه رسیدیم و قائله ختم به خیر شد .

نتیجه اینکه بعضی ها توی بهشت هم از دمای هوا و آب و هوا و سایه و گرمی و سردی و وضعیت حوری ها ممکنه ایراد بگیرن و می گیرین. 

هر آدمی که داداش و نوکرتم و ازین حرفا میگه دلیل بر خاکی بودن و لوطی مرام بودنش نیست.

قبل ازینکه به سفر برید با آدمی که سالها با اون دوستید سعی کنید ببینید کاسه صبرش کی لبریز میشه و حوصله و تحمل سختی ها رو داره یا نه. 

نتیجه آخر اینکه میشه آدمها رو قبل از سفر شناخت.