واکسن

بچه بودم. قبل از کلاس اول. شاید همین روزها. یادم نیست ولی قرار بود یه سری واکسن قبل از مدرسه به ما دهه شصتی های بدبخت بزنن. الانم هست انگار. از کسی نپرسیدم. ولی برای من که برای سرماخوردگی و آنفولانزا حاضر بودم از تب چهل و خورده ای درجه بمیرم و آمپول دگزا و ویتامین و پنی سیلین نزنم این مورد تو کَتَم نمی رفت که یعنی چی می خواین آمپول بزنین. خلاصه که پدر من رو برد جلوی مرکزی که تزریق می کردن و نوبت من شد. در کسری از ثانیه وقتی دیدم نه بابام هست و کسی مراقبم فرار کردم. زدم بیرون از اونجا. یعنی طوری میدوییدم انگاری قراره اینها منو بکشن. شاید صد متر دور شده بودم که متاسفانه اینها منو گرفتن و به زور و در حالیکه مثل ابر بهار گریه می کردم بردن داخل و واکسن ها رو زدن. 

حالا حکایت الان شده. یکی زنگ زده که فلانی بیا تو رو قاطی معلم ها جا بریم برو واکسن بزن. گفتم نه فعلا درگیرم. کار دارم. بنده خدا کلی اصرار کرد و من نرفتم در صورتی که نمی دونست کلا به سرنگ جماعت حالا پنی سیلین و ب کمپلکس باشه تا واکسن کرونا فوبیا دارم و ترس می گیره همه وجودم رو و البته برادرزاده نه سالم همیشه مثل آدم بزرگ موقعی که مریض میشه میره روی تخت درمانگاه شلوارشو میکشه پایین و میگه خانوم پرستار بیا آمپول بزن. احتمالا به داییش رفته و من میتونم فقط به عمه نداشته ش تو این مورد بد و بیراه بگم :)