زامبی های مجرد

سه روز از سال نو گذشته و یکی از رفقای قدیمی تازه یادش افتاده و پیام تبریک سال نو فرستاده. طبق معمول به استثنای چند نفر جواب ندادم. کلا امسال برای چند نفر تبریک سال نو فرستادم. این دوست قدیمی دوران دانشجویی زمانی توی شهر ما با من همکلاسی دانشگاه بود و بعد از دانشگاه هر چند ماه یکبار برای دیدنش به شهرش می رفتم و طبیعت شهرش بهانه ای بود که یاد قدیما بیفتیم. آدم منضبطی هم هست. چه در اخلاق و چه در رفتارش. از دسته آدمهایی که اصول زندگیش باید مو به مو اجرا بشه و با وجود اینکه کله کچلش چند لاخه ای بیشتر مو نداره سعی در حفظ همون چند تا به هر روشی از شامپوهای خارجی گرفته تا معجون های خوردنی و قرص های فلان دکتر داره. برعکس این آدم من با رفتاری تقریبا بی نظم و نقطه مقابل اون. با وجودی که یک سال از من بزرگتره اما قیافه ش طوری نشون می ده که انگار پنج شیش سال از سن تقویمیش بزرگتره و مجرد بودنش هم بهانه ای شده بود برای مانور دادن شوخی های بی حد و اندازه من در مورد خواستگاری رفتن هاش و جواب نگرفتنهای مکررش. خوشبختنانه دو سه ماه پیش رفت قاطی مرغها و رسته اش از من جدا شد. پسرها وقتی ازدواج می کنند دو حالت اتفاق میفته. از دید دوستهای مجردش دیگه وقتی برای گذراندن با اونها نداره و از دید خودش دیگه نمی تونه با مجرد جماعت زیاد دم خور بشه و بیشتر سعی می کنه با دوستهای متاهلش و هم صنفهای خودش رفت و آمد کنه. البته دلیل هم داره. یک دلیل بزرگش به خاطر جو جامعه ست که همه مجردها رو به چشم آدم های بی بند و بار و رفتارهای خارج از عرف می شناسند و دلیل دیگه ش هم همون بحث دسته بندی و این حرفهاست که متاهل ها با متاهل ها راحت ترند و در کل فضای این دو قشر طوریه که هر دو گروه فکر می کنند طرف مقابل بیماری واگیردار داره و سعی می کنند روابطشون رو به حداقل ممکن برسه. 

این تنها دوست قدیمی من توی این شهر نیست. دو سه نفر دیگه هم هستند که بخت بد من و از خوشبختی اونها همه زن گرفتند و رفتند پی کار و کاسبی خودشون و خب دیگه انگیزه ای برای رفتن پیدا نمیشه. برگردیم به خط اول. بعد اینکه جوابی ندادم نیم ساعت بعد زنگ زد. خیلی خوشحال شدم. امسال کسی زنگ نزد که تبریک بگه و بیشتر به روش مجازی و نرم افزاری و پیامکی بود . گفت فلانی قدیمها زنگ میزدی و تبریک می گفتی امسال خبری نیست؟ نگفتم که امسال حسش نبود و هیچ دلخوشی برای تبریک گفتن نداشتم. آدمها حوصله ندارند مشکلات شما رو درک کنند. با گفتنش به بقیه حتی اگه دوست خیلی نزدیک باشند چیزی گیرتون نمیاد حتی اگه توان انجام کاری رو داشته باشند. قصه بالا و داستان مجرد و متاهل ها رو تعریف کردم و دقیقاً هر پنج کلمه یکبار تاکید می کرد که کنار خانومم نشستم و اینجاست و در جوابش سر آخر تاکید کردم که گفته بودم شوخی های دوران مجردی من تاریخ انقضا داره و الان آماده ام. کاری که عوض داره گله نداره. آخر صحبتاش گفت تا یادم نرفته یه لطفی در حق ما می کنی و کاریه که از تو بر میاد فقط گفتم حتما. گفت زحمتت نمیشه تا ترمینال بری و یه بلیط برای چند روز دیگه برای زن داداشم رزرو کنی و سفارش کنی که حتما فلان جا و فلان صندلی بشینه چون حالت تهوع می گیره جای دیگه بشینه، راستی یادت نره از فلان جا سوار میشه و تا یادم نرفته یه کتاب هم برای دوستت ازم گرفته بودی اونم اگه مسیرم خورد میام میگیرم فقط قبلش بگیر ازش . کل بنیان شادی چند دقیقه ایم از تماس یه دوست قدیمی برای تبریک عید و پرسیدن حال و احوال به هم خورد. خداحافظی کردم و تاکید کردم که حتما این کارو انجام میدم. بعضی وقتها باید به حست اطمینان کنی. حس اولت دروغ نمیگه. بعضی وقتها از نگاه اول از حرف اول از برخورد اول آدمها باید منظور رو گرفت. ماکیاولی درست میگه. هدف وسیله رو توجیه می کنه حتی اگر زنگ زدن به دوستی باشه که قصد نداشتی حتی بهش زنگ بزنی. برمی گردم به حرفهای خودم و باید طور دیگه ای بگم. متاهل ما مجردها رو به چشم زامبی می بینن. امیدوارم این دید جامعه عوض نشه و همینطوری باقی بمونه.