بی خوابی

بهترین موقعی که مغز اوج بی منطق بودن خودش رو اثبات می کنه همین بی خوابی های شبانه ست. دقیقا دست رو جاهایی از زندگی میذاره که همیشه ازش فراری بودی. از کارهایی که باید انجام می شده و نشده از جاهایی که باید می رفتیم و نرفتیم و بدتر و بدتر از همه از عشق هایی که باید سرانجام خوبی آخرش می داشت و نداشت. این آخری بدجور عذاب آوره. اون بقیه رو میشه یه جورایی تو دل یه آهنگ، یه پیانوی نرم و آرام از مایکل نایمن حلش کرد ولی این آخری داستان آدمهاست. نه با موسیقی حل شدنیه نه با فراموشی. این بی خوابی آخر شب درد جای خراش های عمیقیه که روی روح گذاشته شده و به این راحتی ها پاک شدنی نیست.

Valentina Lisitsa - The Heart Asks Pleasure First