تقریبا دو ساعته که می خوام چیزی بنویسیم ولی بعد از پنج خط پاکش می کنم و بیخیال ادامه دادنش میشم. میشه گفت مغزم قفل شده. اتفاقی که کمتر میفته ولی افتاده الان. حتی برای ادامه دادن همین موضوع هم مشکل دارم. به نظر سوژه خاصی وجود نداره در موردش حرف بزنم. عجیب روال زندگی روی خط راست حرکت می کنه و تپه چاله ای نداره . شایدم باید مثل شهرداری که هر روز یک جای شهر رو سوراخ سوراخ می کنه و در تولید دست انداز و خرابی جلوبندی ماشین ها نقش ویژه ای داره باید دست به کار بشم و اتفاق رو ایجاد کنم. الان که فکر می کنم میبینم همین رو می خواستم. زندگی بدون تنش اضافه و بدون فشار خون بالا همراه با فراموش کردن فاکتوری به نام استرس مزمن. امیدوارم آرامش قبل طوفان نباشه این راکد بودن اوضاع. مطمئن نیستم آماده باشم.
نمیدونم چرا اخیرا برای نوشته هات هیچی نمیتونم بنویسم.
نگرانم.
همین
ان شاء الله اوضاع روبراه بشه.....
مرسی ک سر میزنی بهم.
چیزی هم نگی مهم نیست. :)
چون تو ماه اردیبهشت با آدم هایی روبه رو شدم که خیلی چیزا ازشون یاد گرفتم...
و البته اردیبهشت ماه هم جشن عروسیمون بود.
اردیبهشتی نیستم، اما اردیبهشت ماه پر اتفاقی واسم بوده.
منم گاهی هی می نویسمو پاک میکنم...
واسه شما خرداد ماه اتفاق هست واسه من اردیبهشت!
چرا اردیبهشت؟
وجود دست انداز هم خالی از لطف نیست
حالش رو ببر و بهش جهت بده داداش
ایول داری
راستش چاله چوله خیلی زیاد شده. داغون شدیم. :دی
چه خوب که روزای بدون استرس داری حداقل^_^
سی و یک سالگی خوش می گذره؟:))
آره خداروشکر. خوبه. بد نیست :)
نمیدونم نظر گذاشتم تایید شد یا اروور زد
ادم وقتی همه چی ارومه دوست داره بشینه پاش رو بندازه روپاش یه شربت لیمو نعنا بخور بجا این که بنویسه
آره ولی این مال وقتیه که خیالت از همه چی راحته. من خیلی وقته اینطوری نبودم
نوشتن جزء اون کاریه که نمیتوتی در راستاش تلاشی بکنی و به وجودش بیاری
خودش باید بیاد... !
به اصطلاح جوششیه....!!!
دقیقا
شاید همین الان تو سربالایی باشی نه تو خط راست...
منم همین حس و دارم دقیقا! بدون تپه چاله! ولی احساس میکنم سربالایی هست که از تپه بلندتره و من دلم نمیخواد یا حوصلش و ندارم راه بیافتم...!
امیدوارم این راکد بودن زود گذر باشه :)
امیدوارم اینطوری باشه که میگی. :)
بابا بیخیال مشکلات ، دست انداز خودش میاد نمیخواد بسازی
ولی خوبی مشکلات اینه میان که برن ، نمیان که بمونن
چرا دیگه بعضیاش مین که باشن. نباشن انگار یه چیزی کمه. با بیخیال بودن موافقم