مغازه دار پایینی

مغازه دار پایینی یه شاگردی داشت که به همه روزگار و همه چیز می خندید. یعنی اینطوری که کافی بود یکی از تو خیابون رد بشه و این نگه این چرا چاقه این چرا لاغره این دختره فلانه این پسره اون جوره اون ماشینه مسخره ست چرا فلانی تو تلویزیون اینطوری حرف می زنه چرا بچه فلانی لحجه داره و خلاصه همه اینها سوژه می شد برا خنده. یعنی اولش روی شخص مورد نظر زوم می کرد بعد دیگه به همه چیز این بنده خدا گیر می داد و شروع می کرد به خنده. اصلا طوری که من همیشه می گفتم چیزی نیست این رو ناراحت کنه و همینطور هم بود خب. تو بدترین شرایط هر هر می خندید حتی وقتیکه رفت دکتر و فهمید اوضاع جسمیش خرابه . کلا موجود عجیبی بود و هست. 

من همیشه اولهای شبتو مغازه اون گوشه رو صندلی  برا خودم لم می دادم و چایی می خوردم و اینم یه گوش بیکار پیدا می کرد و بازم قصه های تخیلیش از فامیلهایی که مسخره می کرد یا شوخیهایی که سر کار قبلی داشت رو تعریف می کرد. یه روز غروبتر که هوا تازه تاریک شده بود و خیلی هم سرد بود همون جای قبلی توی مغازه نشسته بودم و خب مشتری زیادی نمی اومد. این اومد نشست کنار من و گفت فلانی تو هم فکر  می کنی من خل و چلم؟ گفت نه واقعا خل و چل که نیستی یه چیزی فراتر از اینی و خندیدیم. بعدش گفت تو از زندگی من چی می دونی گفتم می دونم که دو تا بچه داری و دو بار ازدواج کردی و در آخر خدا رو تو خل و دیوانه آفریده. گفت خب درسته  اینها (با نیش باز البته) ولی چیزی که هست اینه که خب من همسر اولم فوت شد و یکی  از بچه هام معلوله و مجبورم هر چند وقت یه بار ببرمش تهران برا معاینه .مستاجرم و حقوق اینجا هم خیلی جوابگو نیست . در کل اوضاع درست و حسابی ندارم. اینها رو که گفت قیافه جفتمون جدی شد و زد زیر گریه. انگار نه انگار  که همین پنج دقیقه پیشش داشت زمین رو گاز می گرفت از  خنده. گریه ش که تموم شد گفتم پس چرا همچینی اینقدر؟ چرا اینطور بیخیال و همه چی به خنده؟ گفت چیکار کنم اگه جدی بگیرم که دو روزه از بین میرم و اگه نخندم که روزگار نمی گذره. مکالمه رو تموم کردم و رفتم بیرون مغازه تا به این فکر کنم که اون چهارمیلیون و دویست هزارتومنی رو که همین چند روز پیش به اداره دارایی بابت مالیاتی که زورکی ازم گرفته بودن چطوری دو هفته بود حال و روزمو خاکستری کرده بود. موقع خداحافظی گفتم کاش منم خل و چل بودم مثه تو اونم گفت کاش  منم مثه تو عاقل بودم. نمیدونم متلک بود یا جدی . دیگه نبودم ببینم پشت سرم خندید و منم سوژه شدم یا نه 

    Paul Mauriat - Somethin Stupid - ♪