#روزمرگی

داشتم فوتبال می دیدم. تقریبا از نیمه دوم رد شده بود بازی و یه حسی بهم گفت چقدر راحتم موقع دیدن این بازی. حالا خیلی هم طرفدار دو تا تیم نبودم ولی همیشه موقع دیدن فوتبال خیس عرق می شدم از هیجان شاید همیشه خودم رو می ذاشتم جای بازیکن  ولی این دفعه نه. یهو دقت کردم دیدم صدای تلویزیون رو بستم دارم بی صدا بازی رو می بینم. پنجره رو باز کرده بودم که هوای بیرون بیاد و خب سر و صدای ماشین های بیرون زیاد بود ولی اصلا متوجه نشده بودم که دارم بی صدا بازی رو می بینم. صدای تلویزیون رو دوباره فعال کردم. به به!! کی گزارش می کنه!! آقا جواد خیابانی. 

<<شما حتما یادتون میاد فینال سال 1952 رو بین فلان وفلان تیم یا فینال مسابقات اروپایی سال 1992 . یک زمانی توی این تیم فلان بازیکن مطرح بود. دهه شصت میلادی>>

دیدم دارم خل می شم . بابا دیوانه ای رسما . آخه کی از چند سال پیش یادش میاد که از اون موقع یادش بیاد. با اینکه خیلی فوتبالی بودم ولی لعنتی آخه فینال 1992!!. از کجا میاری این حجم از چرندیات رو. حس درونیم گفت آروم باش. با همون وسیله ای که صدای تلویزیون رو وصل کردی و قبلش آرامش داشتی الان میتونی قطعش کنی. صدای موتور و ماشین های گذری یا عابرهای پیاده ای که بلندبلند حرف می زدن میشه ترجیح داد برای صدایی که پول می گیره سعی می کنه احمق باشه.