آقای متین

یه دوستی دارم که اسمش ازینهاست که مشترک با اسامی دخترونه. حالا شما فرض کن یه چیزی مثل متین مثلا. خوشتیپه، وضعش خوبه و معماری خونده. سالهاست که پدر و مادرش از هم جدا شدند و خودش یه خونه مجردی داره و به اندازه همون سالها تنها  زندگی می کنه. دیگه از خوشتیپ و پولدار بودن و تنها زندگی کردنش هم میشه فهمید که شیطنت های زندگی این مدلی رو زیاد تجربه کرده. تو دورانی که توی شرکت کار می کردم و ترکیب جنسیتی شرکت پونزده به پنج به نفع دخترها بود تقریبا این دخترهای شرکت از جیک و پیک زندگی من خبر داشتند و می دونستند که دوستهام کی هستن و با ارتباطاتم چطوریه. چیزی که جالب بود این بود که اکثر دخترها با اینکه می دونستند این آقای متین اینطوریه و شیطنت زیاد داره ولی عجیب به خاطر موقعیت شغلیش و زندگیه مرفههش گیر می دادن که فلانی به دوستت بگو بیا شرکت! چند باری از طرف چند نفری به شوخی و خنده این پیشنهاد شد تا یه بار گفتم باشه بهش می گم اگه موافق بود میارمش یه روزی . به متین گفتم داستان چیه و اونم بعد کلی مسخره بازی و شوخی گفت به نظرم اون دخترها همشون مشکل دارن و خب گفتن نداره از نظر اون مشکل یعنی ایراد اخلاقی. گفتم چطور یعنی واقعا نمیشه هیچکدوم اینها خوب باشن؟ و اونم گفت من با خیلی ارتباط داشتم و دختر خوب اینطوری نیست. از این داستان چند سالی گذشته. کار متین به جایی رسید که دیگه به هیچ کسی اعتماد نمی کنه و حتی کوچیکترین حرکت ناخوشایند تو رابطه ش باعث تموم کردن اون رابطه میشه. تبدیل شد به یک آدم تقریبا منزوی که لیست آدمهای دور و برش به ده تا نمیرسه. نمی خوام نتیجه گیری کنم ازین موضوع ولی مزه کردن آدمهای مختلف باعث میشه هیچ مزه ای از ارتباط رو درک نکنیم و همه چی بی معنی و بی مزه بشه.