#قصه زندگی

ما قرار بود نسلی باشیم که میره می جنگه یعنی اینطوری بود که اون موقع که قرار بود ما به دنیا بیایم مملکت توی جنگ بود و مثه اینکه حالا حالاها ادامه داره. هفته ای نبود که خبر شهید شدن یکی رو به در و همسایه ندن. پدر ما جنگ نرفت و ما رو از خیر و برکت بعدش بی نصیب گذاشت. شاید اگه می رفت ترکشی چیزی می خورد وضع الان طور دیگه ای بود. اصلا فلسفه وجودی ما همین بود بچه زیاد برای اینکه مملکت کمبود آدم نداشته باشه بعدش. پدر و مادر اما انگاری  داشتن مسابقه می دادن که به چهارتا قناعت کردن. بعدها انگیزه این کار رو داشتن دختر اعلام کردن چیزی که بهش نرسیدن. شاید اگه ما خواهر داشتیم وضع الان طور دیگه ای بود. البته یه عمو دارم که پنج تا دختر داره و یه پسر به نظرم اون حق همه رو خورده. عمو کوچیکه اما به سه تا قناعت کرد. دید نمیشه که نمیشه. همه ش پسر میشه. اون موقع از این نسخه ها نبود که می دادن می گفتن یه ماه قبلش فلان چیزهای گرم رو بخورین بچه تون پسر بشه اگه سردی بخورین اما دختر میشه. اون موقع مردم خیلی دختردوست نبودن نه مثه الان ها که دلشون ضعف میره برای  دخترداشتن.

 پدربزرگ پدری خیلی اخلاق درست و حسابی نداشت چیزی که پدر من هم ازش به ارث برد. اهل هیچ مدل تفریحی نبود به جز خوردن . تفریح شکمی! این مورد هم به ارث برده شد توسط خیلی از بچه هاش و نسل بعدی و حتی بعدتر از اون همه شکم دار و گنده و هیکلی. مادربزرگ مادری رو ندیدم. میگن خیلی خوب بوده. البته که خوب بوده .آدمی که بتونه با این جماعت بدخلق شکمو بسازه و مدیریت کنه یازده بچه رو آدم نیست ابر انسانه . توی تصادف فوت شد. احتمالا اگه الان بود اوضاع همه طور دیگه ای بود و بچه هاش اینقدر تو سر و کله هم نمی زدن و شوهرش هم نمی رفت یه زن دیگه بگیره که بیست سال از خودش جوونتر باشه و بعد فوت پدربزرگ باز دوباره ببخشید سه باره ازدواج کنه .

 پدربزرگ مادری اما از اون شخصیت های پدرخوانده ای طور بود. همون ها که بچه هاش دورش  می چرخن و این میگه کی چکار کنه و کلی ملک و املاک داشت و خونه بزرگ وسط روستا و کلی کارگر برای زمینهای زیادش. از اونها که خیلی بین مردم معتبر بود و همه ازش با احترام یاد می  کردن.خلاصه میشه گفت مردم دار بود. تازه اهل تفریح هم بود و ماشین شاسی بلند داشت و اهل گشت و گذار. خیلی عمر نکرد. به پنجاه نرسیده تصادف کرد و فوت کرد و مادربزرگ،   این زن که به تنهایی  یازده تا بچه رو جمع و جور کرد. پسرها ازدواج کردن و دخترها رو شوهر داد. ستونی بود توی خونه گرچه پسرها بزرگ خیلی احترامش نمی کردن. اونها اینطوری بزرگ شده بودن که بی زحمت کلی ملک و املاک بهشون رسیده باشه و کارشون این بود که می فروختن و می خوردن و البته دود می کردند. مادربزرگ که فوت شد من دبیرستانی بودم. سر عزاش با پسر داییم عجیب می خندیدیم. دایی کوچیکه شاکی شده بود من نفهمیدم چرا خنده م می گرفت .هنوزم نمیدونم ولی دلیلی برای بی احترامی نداشتم. هنوز  هم خوابشو می بینم. آخرین خوابی  که دیدم اینقدر دقیق و با جزییات بود که حس کردم واقعا هست. توی خواب راضی و خندان بود. اگر بود میشه گفت وضعیت همه طور دیگه ای بود. هم بچه هاش هم نوه هاش.

بعد پدربزرگ ها و مادربزرگ ها  بچه ها زمین رو بین خودشون تقسیم کردن. این مورد مشترکه بین خانواده پدری و مادری. ملکی که سالیانی توی اون بزرگ شده بودند و پدر و مادرشون زندگی می کردند رو فروختند. دایی ها همچنان مشغول فروش املاک برای عیش و نوش بودند. دخترها که ازدواج کرده بودند با فشار دامادها شاکی از بخوربخور پسرها. طوری شد که همیشه توی جمع خانواده دو کلمه که از  قدیم صحبت می شد می رسید به دعوا سر تقسیم ارث و میراث. این وسط شکایتهای زیادی از دو طرف شد. پرونده ای که توی  دادگاه همچنان بازه رو شاید هیچ قاضی ای تحویل نمی گیره. یکی  از  عموها مشغول کلاه گذاشتن سر عمه ها بود و یکی از خاله ها دایی بزرگه رو توی دادگاه محکوم کرد و فرستاد زندان. 

ما این وسط بزرگ شدیم اما. با همین قصه ها. با همین دعوا و  آشتی ها . پدر و مادری که خیلی  وقتها رفتارشون با ما تابع قهر و آشتی های خانواده بود. شاید اگر بزرگتری  بود اوضاع طور دیگه ای بود. شاید قصه زندگی همه ما طور دیگه ای بود. شاید ... 

Toots Thielemans - Circle of Miles